دريا و سراب

را رهـــــا كنيد در اين رنج بى‏حساب
بــــــــــا قلب پاره پاره و با سينه‏اى كباب
عمرى گذشت در غم هجران روى دوست
مــــــــــرغم درون آتش و ماهى برون آب
حــــالى نشد نصيبم از اين رنج و زندگى
پيــــرى رسيد غرق بطالت پس از شباب
از درس و بحث مدرسه ام حــاصلى نشد
كـــى مى‏توان رسيد بدريا از اين سراب
هــــــــرچه فراگرفتم و هــــــرچه ورق زدم
چيـــــــزى نبود غير حجابى پس از حجاب
هـــــان اى عزيز! فصل جوانى بهوش باش!
در پيـــــــرى از تو هيچ نيايد بغير خواب
اين جـــــاهلان كه دعوى ارشاد مى كنند
در خرقه شان بغير «منم» تحفه‏اى مياب
ما عيب و نقص خويش و كمال و جمال غير
پنهــــــــان نموده‏ايم چو پيرى پس خضاب
دم در نــــــيار و دفتــــــــر بيهوده پاره كن
تا كــــــى كلام بيهده گفتــــــــــار ناصواب